Homeward Bound

Een man op station Overvecht
vier graden onder nul, het vriest nu echt
De trein is als altijd te laat
De klok die al half zeven slaat
en langs hem heen het leven laat
verglijden, tot de tijd niet meer bestaat

Hij gaat naar huis, daar is de trein
Hij gaat naar huis
Thuis, waar de koffie klaar staat
Thuis, waar het altijd goed gaat
Thuis, waar de tijd nog stil staat
op zondagmiddag

Zondagmiddag tien voor een
Een man, hij kijkt omhoog, hij is alleen
met zijn zorgen en zijn pijn
het polderlandschap en de trein
Het dreunend ritme rijdt voorbij
aan hem, voorbij het leven, hij is vrij

Hij gaat naar huis, daar is de trein
Hij gaat naar huis
Thuis, waar de koffie klaar staat
Thuis, waar het altijd goed gaat
Thuis, waar de tijd nog stil staat
in zijn beleving

In zijn beleving is hij weer
terug bij toen, toen bij die eerste keer
Het vriest weer even hard als toen
Hij voelt zich nu nog even groen
Nog even tot die eerste zoen
die hij daarna altijd zou overdoen

Hij gaat naar huis, daar is de trein
Hij gaat naar huis
Thuis, waar de koffie klaar staat
Thuis, waar het altijd goed gaat
Thuis, waar de tijd nog stil staat
in zijn beleving