Mannen

Bij het Griftpark op de hoek zit op een krukje een man. Het is tegen half zes en de man verkoopt kerstbomen. Hij is erdoor omgeven en het staat op het bord - Dat is zijn verkopen, de man zit op een krukje en zegt niets. We kijken elkaar aan terwijl ik rem voor de bocht bij het Griftpark. Ik ben op weg naar mijn vriendin. We gaan kaasfonduen bij haar huisbaas, bij wie zij in huis woont.

Ik schat hem zo rond de 70, waarschijnlijk een paar jaar ouder. In zijn werkzame leven doceerde hij aan de universiteit en hij praat lekker, de hele avond. Het gesprek komt op mijn Masteropleiding. Nu blijkt dat ik niet fulltime ga werken, speelt die oude droom weer op, nog altijd binnen handbereik. Een baan bood zich aan per sms, deze avond nog, ik was onderweg, weer als typist, 20 uur per week. Met een beetje persen valt het allemaal ook nog te combineren met mijn freelance vertaalboek. Vertalen is wat ik ben, typen is wat ik doe.

We zitten weer op haar kamer en zij vindt dat ik het moet doen. Niet zo'n verplichtend vinden dat vrouwen, bijvoorbeeld in de film, zo kunnen hebben, maar gewoon als haar mening. Ik zeg flauw gekscherend tegen haar dat ik toch tijd over ga krijgen, ze weet waar ik op doel. Over een maand zal ze voor een semester naar Ierland vertrekken, als onderdeel van haar kunstopleiding. Ze zegt dat ik mijn besluit al heb genomen, ik kom er steeds op terug, sparen zal dan niet lukken maar we doen wel een budgetbruiloft. Dan moet ik naar huis, het is morgen weer om kwart voor vijf eruit.

Het loopt tegen middernacht als ik weer langs het Griftpark fiets, ik fiets wat af de laatste tijd. De man die de kerstbomen verkoopt zit nog steeds op zijn kruk, omringd door kerstbomen. Het is alsof hij niets verkoopt.