One nasty little week it's been... Vorige week nog maar vertrok mijn grote liefde naar Ierland, maar het lijkt wel een eeuwigheid geleden. Ik heb mijn huisgenoten geïrriteerd, was volkomen afwezig op mijn werk en waar dan ook (maakt niet uit, want ik was toch afwezig), en heb een onvergelijkbaar onverantwoordelijk levensritme gehanteerd. Maar gelukkig, ik heb het allemaal overleefd en begin de andere kant van het verhaal 'Ze is er niet' nu ook te ontdekken.
Meer dan in maanden weer eens geborreld met mijn huisgenoten, thuis gegeten, afgesproken met vrienden, filmpjes gepakt, achterstallig levensonderhoud weggewerkt zogezegd. Zelfs mijn verzameling zomerkledingstukken, die al ettelijke maanden over de slaapbank hing gedrapeerd, heb ik gestreken. Alleen mijn fiets, die kraakt nog steeds. Dat komt nog wel, morgen. Of zo. Of na Ierland, want daar ga ik zaterdag naar toe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten