22 februari 2006

Bellen

De kop is eraf: ik ben voor mijn brood aan het bellen geslagen! En gelukkig kan ik helemaal achter het doel staan waar ik voor bel. Dat doel is Unicef.

Ik vreesde tijdens mijn training dat ik mensen zou moeten gaan vragen of ze niet iets van mij willen kopen, want daar ben ik toch een tikkeltje te ethisch voor. Het is bij belwerk echt heel belangrijk dat je gelooft in wat je doet. Maar nu loop ik tegen iets heel anders aan...

Mensen geven al zoveel aan goede doelen. Trouwens, hun vrouw regelt dat, of hun man, en die is nu niet thuis. En ze hebben zelf eigenlijk ook heel weinig. Tja... Ik wil mensen natuurlijk niet beroven van hun primaire levensbehoeften, hier in Nederland. Maar opeens lijden er wel erg veel mensen aan stille armoede.

Geen opmerkingen: