Kerst betekent booming business voor nogal wat mensen, onder andere voor ons koor. Zonder stemmige koormuziek tenslotte geen kerstgevoel, lijkt de gedachte te zijn. Dus staan we rond deze tijd regelmatig een publiek toe te zingen, over engelenkoren en een heilige nacht. Mijn vriendin is lid van hetzelfde koor, we hebben elkaar er leren kennen. Dat wil zeggen: ze heeft me er een keer mee naar toe genomen, en toen leerden we elkaar pas echt kennen. Verkering kregen we pas twee jaar later.
Het is de avond van ons eerste kerstconcert in 2005, een openluchtuitvoering en het sneeuwt. We treden op in Baarn, maar zij is er niet bij, haar broer wordt vandaag 18. Ze heeft een sterke familie-ethos. Ik heb een sterke koorethos, ik zing graag voor publiek. Na het concert wordt ik voor haar deur afgezet, het is laat en ik ben rozig van de wijn en de kou. Ik slaap vannacht bij haar, in de logeerkamer.
De volgende ochtend is het zondag en de kerkdienst lonkt. Door het raam van de badkamer zie ik de strakblauwe lucht en door het geklater van het water heen hoor ik de vogels kwetteren. Als het niet zo koud zou zijn, was het nu zomer, zo lekker. Ik ben te lang te laat uit bed gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten