Het was me het dagje wel. Gisterenochtend stond ik, na vier uur slaap, om vijf uur op en wankelde het leven in. Tussen dat moment en nu, 34 uur later, heb ik precies twee uur slapend doorgebracht. Verder 16 uur gewerkt en nog een verjaardag gevierd en een kerstgaladiner bijgewoond. Tussen het een en het ander heb ik in diezelfde tijd bovendien rond de 50 kilometer heen en weer gefietst. Alsof dat nog niet genoeg was, werden mijn gevoelens voorts geplaagd door het weerzien met twee voormalige vriendinnen van mijzelf, en met 'voorheen de vriend' van 'nu mijn vriendin'. Dat laatste was nogal pikant, trouwens. Zonder te verliezen aan discretie kan ik wel vertellen dat ik hem tijdens een omkleedsessie vrij letterlijk tegen het lijf liep in de herentoiletten van de eetgelegenheid waar wij zouden gaan dineren. Wij hoorden eens beiden bij dezelfde studentenvereniging, zodoende. We wisselden wat woorden uit, die al meerdere keren voordien waren uitgesproken, maar nog nooit tussen ons. Daarna heeft hij de hele avond gezellig zitten keuvelen met mijn ex-vriendin, en ik met die van hem.
Maar mijn werk bij de TPG zit erop. Ik ben niet moe. Ik ben niet ironisch. Echt niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten