Zo, mijn broertje (bijna 19) is net gedoopt. Gelijk uit de dienst, lang, veel zingen, een aantal goede solisten ook, die een lied zongen voor een aantal dopelingen die hen te na stonden, zit ik nu te bloggen wat er tijdens de dienst in mij opkwam. Dopen is niet het D-woord, trouwens. Diep is het D-woord.
Ik hou nogal van zingen en wie gedoopt wordt, mag een lied opgeven. Tijdens het zingen van mijn broertjes lied werd ik bevangen door een plotselinge opwelling van gevoelens, iets raakte mij, zogezegd. Dat zette mij aan het denken, want als christen ben ik van nature introspectief ingesteld en zo vaak wordt ik nou ook weer niet geraakt. Ik zal het in één moeite door generaliseren.
Uiteindelijk draait het natuurlijk hierom: om jezelf, of niet om jezelf. Om fake of echt. Emotie is vaak niet diep, kan heel vluchtig zijn. Mooie woorden, diepe gedachten kunnen ook van alles verzwijgen. Open gesprekken, daar houd ik het voorlopig even op. Kennen en gekend worden. Ik moet stoppen, zit al op het randje, geloof ik. En de familie komt thuis. Ik ga socializen.
30 april 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten