PlatenCast

Soms loop je tegen dingen aan waar je uit jezelf nooit voor had gekozen om ertegenaan te lopen.

Mijn cd-verzameling is niet groot, ik schat een stukje of vijftig en dat was het dan wel. Daarnaast nog een collectie van 42,1 GB mpdrie's en wejemaa's, waaronder een aanmerkelijke hoeveelheid overlap, om ook onderweg van al dit moois te kunnen genieten - hoewel ik bij het afdoen van mijn rugzak toen ik uit Ierland kwam zo slim was om de helft van mijn earphone eraf te slopen, dus voorlopig is het op de fiets even mono geblazen, mais soit. Alors.

De collectie is ontstaan in de loop van mijn jonge leventje, met de kanttekening dat ik mijn eerste cd-speler kocht toen ik een jaar of 17 was en daarvoor alleen de lokale radiozender had als muzikale invloed. Een aanzienlijk deel van de verzameling betreft dus cd's van de Continental Singers of andere koormuziek - waaraan ik vooral vanuit sentimentele overwegingen aan gehecht ben en waar ik hoegenaamd nooit naar luister. Ik ben nog steeds op zoek naar muziek die leuk is om naar te luisteren én om zelf te zingen, en voorlopig ben ik uitgekomen op de close harmony. Onlangs heb ik daarom een cd van Dekoor uit Utrecht aangeschaft, een koor waarvan het repertoire redelijk is geworteld in de interessante vocal jazz- en wereldmuziek. Verder nog wat met gitaar, klassiek, sfeermuziek, Norah Jones bijvoorbeeld. Dat was het.

Ware het niet dat ik op de farm kwam wonen en door Marko, wij noemden hem Roel, werd geconfronteerd met een band die volgens hem pas écht muziek maakte... Ik kende wel wat progressive rock, Neal Morse, Dream Theater en zo, maar dat was hem allemaal veuls te gelikt. Nee, dan de band met de omineuze naam van der Graaf Generator - het duurde ook even voor ik door had dat het de naam van een band was. Zelfgebouwde orgels, een saxofonist die er twee tegelijk kon bespelen, dat soort werk. Nou had Roel (ik spreek in de verleden tijd, hij is ondertussen getrouwd) ook echt geen enkele cd die was uitgekomen in een oplage van meer dan 500 en besteedde hij zijn complete vermogen aan bootlegs, maar vdGG had zijn hart, naast Peter Gabriel, dat wil zeggen, Genesis, voor het fout ging. Groot in de sixties, lang niks van gehoord, en tegenwoordig schijnbaar weer terug in de scene. Anyway, hij wist me te overtuigen en schonk me twee cd's van deze band, omdat hij zelf de geremasterde versies had gekocht. Zodoende.