Huurkok

Je zult maar naar Nicaragua gaan om een jaar als vrijwilliger te werken en daar de liefde van je leven tegen het jonge lijf lopen. Dat overkwam mijn huisgenoot Geluk. Dinsdag 11 april is hij getrouwd. Voor de wet althans, want het stel gaat zich pas daadwerkelijk als man en vrouw gedragen wanneer ze in het thuisland van de uitgestelde bruid het huwelijk hebben bezegeld met een feestelijke kerkdienst. Belangrijk voor de gelovige minnaars, maar ook voor de bruidsfamilie, omdat die nu eenmaal in een ander hoekje des aardrijks ter wereld is gekomen en een massale wereldreis er voor hun niet in zit.

Maar goed. Desalniettemin was het huwelijk reden voor een (bescheiden en besloten, maar wel uitbundig en vooral gezellig) feest en tot mijn grote eer werd ik gevraagd om het gezelschap, bestaande uit 20 man, met een tongstrelende maaltijd te verwennen. Met het kleine beetje kookervaring dat ik in de loop der kerst- en Ichthusmaaltijden al had opgedaan, leek me dat een leuke klus. De bruidegom hielp mee, dat scheelde ook. We verklaarden de farmkeuken tot ons territorium en flansten in een paar uur vakkundig een driegangenmenu in elkaar.

Toen we nog maar ternauwernood de amandelroom over de aardbeitjes hadden geschonken, stond er alweer een ronkende auto voor de deur: het eten zou op een andere lokatie worden opgediend. Hier en daar schommelde onderweg het nodige stoofvocht over de rand van de pan, die natuurlijk stampvol zat, en schoof de ovenschaal met het gebraden vlees vervaarlijk heen en weer over de bodem van de doos waar alles in stond. Met mijn ene hand op het deksel van de stoofpot en mijn andere aan de witte schaal met het dessert stonden we slechts een uur te laat op de plaats van bestemming. Mijn werk zat erop en ik zou eigenlijk teruggaan naar de farm, met een bord kleffe nasi in het vooruitzicht. (Overigens alle hulde aan de huisgenoten die zich vanwege ons hadden teruggetrokken om deze avond ergens anders in huis te dineren.) En alle hulde aan de familie Geluk, die het geen probleem vond om mij die avond als disgenoot te beschouwen. En hulde aan het uitge(s)telde bruidspaar!